معرفی آثار و بیوگرافی کلارا آبکار (نگارگر)
کلارا آبکار
خانم آبکار از نگارگران بنام معاصر می باشد. در تذهیب، گره سازی و نقاشی زیر لاکی مهارت وافری داشت؛ در فضاسازی و ترکیب رنگ نگاره هایش توانا بود و در عین حال آثارش از لطافتی زنانه برخوردارند. مضامین آثارش را بیشتر از ادبیات غنی فارسی برمی گرفت. تذهیب سفید با نقش بته جقه از آثار منحصر به فرد او و به نوعی برند کاری ایشان بود.
کلارا آبکار از تبار ارمنیان جلفای نو در سال ۱۲۹۴ خورشیدی در تهران به‌دنیا آمد او به نگارگری ایرانی (مینیاتور)، تذهیب، تشعیر، گره چینی و نقاشی زیر لاکی می‌پرداخت و ۳۰۰ اثر هنری از خود به جای گذاشت که به سازمان میراث فرهنگی اهدا کرده است و اکنون در موزه سعدآباد قرار دارد.
در سال ۱۳۱۴ در سن ۱۸ سالگی به مدرسه صنایع قدیمه ( هنرستان عالی هنرهای ایرانی ) راه یافت وی در آنجا شاگرد تجویدی، طاهرزاده بهزاد ، مقیمی ، زاویه ،کریمی و علی دورودی بود و در مکتب اصفهان فعالیت داشت و اکثرا در کشیدن مراسم بزم مشهور است.
بانو آبکار اولین درس های مینیاتور و تذهیب را از این استادان به نام فرا گرفت.
استاد آبکار در سال ۱۳۱۷ موفق به دریافت دیپلم مینیاتور شد.
وی د ر سال ۱۳۱۹ به هنرستان عالی مینیاتور (که بعدها به آن نام های هنرستان عالی هنرهای ایرانی و هنرستان هنرهای زیبایی کشور داده شد) رفت و دوره عالی مینیاتور راگذراند.
در سال ۱۳۲۰ از طرف وزارت پیشه و هنر گواهینامه مینیاتور ساز درجه یک را گرفت. د رسال ۱۳۳۴ به عنوان هنرمند مینیاتور د ر اداره هنرهای زیبای کشور استخدام و مشغول به کار شد.
در سال ۱۳۳۷ د رجه لیسانس مینیاتور را گرفت.
بانو کلارا آبکار همزمان با فراگیری مینیاتور و تذهیب در محضر استاد حسین کاشی تراش اصفهانی طرح و رسم گره را آموخت.
در سال ۱۳۵۶ از خدمات دولتی بازنشسته شد.
در سال ۱۳۶۸ از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درجه استادی در رشته مینیاتور یا نگارگری سنتی (معادل دکترای هنری) به او اعطا شد.
بانو کلارا آبکار تا آن زمان بیش از نیم قرن به خلق آثار هنری پرداخته بود. او به دلیل علا قه فراوانی که به کشور و هموطنان خود داشت در سال ۱۳۷۰ کلیه آثار و خانه خود را جهت برپایی موزه به سازمان میراث فرهنگی کشور تقدیم کرد. به علت کوچک بودن خانه و مشکلات تجهیز آن جهت برپایی موزه قرار شد تا خانه اهدایی به کلاس های آموزش هنر تبدیل شود و موزه ای به نام او در مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد ایجاد گردد.
در سال ۱۳۶۷ در حالیکه ۷۳ ساله بود اولین نمایشگاه خود را در موزه هنرهای ملی ایران برگزار کرد که تحسین بسیاری را بر انگیخت.
ایشان در بامداد ۱ فروردین ۱۳۷۵ خورشیدی در سن ۸۱ سالگی در پی یک بیماری چند ماهه درگذشت.
از جمله آثار او می توان به موارد زیر اشاره کرد:
مجلس شیخ صنعان
دختر ترسا
تابلوی حضرت یوسف و مجلس زلیخا در سال ۱۳۵۲ نقاشی روی عاج
منبع :http://www.isfahancht.ir
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.