آرامگاه شیخ شهاب‌الدین اهری
شیخ شهاب الدین اهری کیست؟
شیخ شهاب الدین اهری عارف و شاعر قرن هفتم هجری قمری بوده‌است. شیخ شهاب الدین محمود اهری فرزند احمد اهری در نیمه شعبان ۵۸۰ قمری در شهر اهر چشم به جهان گشود. در اکثر کتب قدیمی، شیخ شهاب الدین را با نام‌های شهاب الدین محمود تبریزی و شهاب الدین محمود التبریزی العتیقی الاهری نام برده اند .لقب شهاب الدین توسط استاد و مرشد وی، شیخ رکن الدین سجاسی به وی اعطا شده‌است.
آرامگاه شیخ شهاب‌الدین اهری مربوط به اوائل دوره صفوی است و در اهر، استان آذربایجان شرقی، خیابان شیخ شهاب واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۱۱ با شمارهٔ ثبت ۱۷۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. این بقعه محل خانقاه و آرامگاه شیخ شهاب‌الدین اهری است که دربرگیرنده ساختمان‌های خود خانقاه، مسجد، ایوانی بلند، مناره‌ها، و تعدادی غرفه است. این خانقاه از سال ۱۳۷۴ به موزه ادب و عرفان تبدیل شده‌است که تنها موزهٔ عرفان در ایران است.
ایوان آرامگاه
این بقعه در دوره صفویه به احتمال زیاد در روزگار شاه عباس اول بر مزار شیخ شهاب‌الدین اهری، در شهر اهر ساخته شده‌است اما آثاری از دوره‌های قبل (دوره ایلخانی) در آن وجود دارد. مسجد شیخ شهاب‌الدین اهری در ضلع شرقی صحن این بقعه ساخته شده‌است و دارای گچبری‌ها و تزئینات نقاشی است. دور تا دور دیوار مسجد دستخط‌هایی وجود دارد که بین آن‌ها دستنوشته‌هایی را از شیخ بهایی، شاه عباس سوم و ابوالقاسم نباتی تشخیص داده‌اند.
در زمین‌لرزه ۲۱ مرداد ۱۳۹۱ بخش‌هایی از این آرامگاه دچار آسیب شد که در حال بازسازی می‌باشد.
در زمان جنگ های قاجار با روسیه تزاری مقداری از اموال این مجموعه به سرقت رفت.
مبع: ویکی پدیا
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.